زیبایی پایدار: در سال‌های اخیر ما شاهد تغییر رویکرد در صنایع بهداشتی و آرایشی هستیم. مصرف کننده‌ها از محصولاتی که استفاده میکنند آگاه‌تر شده اند و صنایع بهداشتی و آرایشی نیز از این واقعیت مستثنی نیستند. در گزارش‌های اخیر در ایالات متحده آمده است تقریبا نیمی از بانوان آمریکایی به دنبال محصولات مراقبت از پوست طبیعی هستند. با افزایش سطح آگاهی فروش محصولات آرایشی بهداشتی دوستدار طبیعت نیز رو به افزایش است.
در بازاریابی مدرن، کلمه «سبز» تقریبا معادل طبیعی و ارگانیک تلقی میشود. وقتی مصرف‌کننده عبارت «محصولات آرایشی-بهداشتی سبز» و green cosmetic را می‌بیند ناخودآگاه محصولات و تولیدات دوستدار طبیعت را به خاطر میآورد.
فشاربرای زیبایی پایدار (زیبایی سبز)
زیبایی سبز در حال ترند شدن است، هم برای مزایای سلامتی آن و هم دوستدار طبیعت بودن آن. این تغییر رویه مسلما به علت آگاه شدن مردم از اثرات زیان‌آور مواد تشکیل دهنده لوازم آرایشی و اثرات آن بر روی مشکلات سلامتی است و جای تعجب ندارد که مصرف کنندگان به سمت زیبایی پاک روی بیاورند.
با این حال، هنوز قوانین و ضوابطی برای محصولات آرایشی سبز یا طبیعی در این صنعت وجود ندارد. این صنعت در طول ۱۰۰ سال اخیر معمولا دارای قوانین خودسرانه بوده و این امر باعث شده اطلاعات ناقص و یا بعضا اشتباه گسترش پیدا کنند. عنصر اصلی در پشت زیبایی سبز باید حرکت به سوی توسعه پایدار باشد.
با توجه به رویکرد توسعه پایدار، یک محصول سبز در جنبه های مختلفی قابل بررسی است:
– اخلاقیات در تامین ماده خام طبیعی
– تولید محصول بهداشتی آرایشی (انرژی، مصرف آب، مدیریت ضایعات)
– بسته بندی (قابل تبدیل به کمپوست، قابل بازیافت، قابل تجزیه زیستی)
– قابلیت تجزیه زیستی محصول نهایی
زنجیره تامین مواد خام محصولات بهداشتی آرایشی سبز و زیبایی پایدار
آیا اگر ماده اولیه یک محصول از گیاه گرفته شود بدین معنی است که قابل تجزیه است؟
مردم همیشه محصولات طبیعی را مطلوب و مواد شیمیایی را مضر در نظر میگیرند و بیشتر اوقات مسیر زنجیره تامین از منبع ماده خام و مسیر تولید آن و اثرات آن را بر روی محیط و جامعه را فراموش میکنند.
بیایید ماده خام را در نظر بگیریم، برای اینکه بتوانیم آن را در تعریف توسعه پایدار قراردهیم بدین معنی است که تا ۵۰ سال آینده وجود دارد، و همچنین هیچ اثر تخریبی بر روی محیط زیست نمی‌گذارد. از آن مهمتر، برداشت گیاه نباید بر روی اکوسیستم اثر تخریبی داشته باشد، نباید با سیستم برده داری و سوء استفاده از کودکان تولید شود و مسایل اقتصادی نیز مد نظر باشد.
پسماند صفر در زیبایی سبز
فاکتور تعیین کننده دیگر در توسعه پایدار و زیبایی سبز، کم و حذف کردن ضایعات خطرناک در مدیریت محصولات و خط تولید است.
یک راه حل ساده برای شروع کاهش ضایعات، تولید کمپوست است (این پروسه میتواند مواد ارگانیک مختلفی را بازیافت کند و باعث باروری خاک شود).
اولین گام در پسماند صفر در زیبایی سبز، یک نگاه کلی به تمام اصول دفع زباله از فرمولاسیون، مراحل تولید، حمل و انبار است. این بدان معنی است که برندهای زیبایی سبز باید بر روی فرمولاسیون و بسته بندی بیشتر تمرکز کنند. همچینی صاحب بیزنس باید دفع محصول توسط مشتری را نیز در نظر بگیرد. مشتریان باید آگاه شوند و در نگرش خود نسبت به محصولات مراقبت پوست تغییر ایجاد کنند و از محصولات با کمترین بسته بندی استفاده کنند. برای مثال، به جای خرید لوسیون‌های مایع، مشتریان از لوسیون‌های جامد استفاده کنند که نیاز به بطری یا ظرف نداشته باشد.
طراحی و نوآوری در بسته بندی نیز نیاز به توجه دارد. آیا بسته بندی قابل استفاده مجدد است؟ در حال حاضر میشود دوباره استفاده شود؟ آیا می‌توان از سیستمهای تشویقی برای برگرداندن ظرف محصول استفاده کرد؟ بسته بندی یکی از مهمترین چالشها در صنایع بهداشتی-آرایشی سبز است. برندها باید مسئولیت ضایعات را به عهده بگیرند و همه چیز در این مسیر شفاف باشد.
علاوه بر بسته بندی، کارخانه های تولیدی نیز باید برنامه‌هایی برای مدیریت ضایعات داشته باشند. پسماند صفر باید به صورت یک قانون برای تمام کارخانه‌های پیشرو و رهبر باشد. با در نظر گرفتن پسماند صفر به عنوان یک اصل، صنایع زیبایی میتوانند مدیریت منابع و پیشرفت در کاهش ضایعات را گسترش دهند.
با در نظر گرفتن ضایعات، فقط تولید محصولات از منابع طبیعی مهم نیست و باید مبانی توسعه پایدار نیز لحاظ شود. کاهش و حذف مواد خطرناک در طراحی، تولید و استفاده در شیمی سبز موضوعی است که برندهای زیبایی سبز به آن توجه ویژه‌ای دارند.
آگاه کردن مشتریان که از محصولات زیبایی کمتری استفاده کنند نیز ایده خوب بعدی است.
زیبایی پایدار: کم زیاد است
برای رسیدن به این هدف برندها میتوانند با تعداد کمتر و بسته بندی‌های کوچکتر نیازهای مشتریان خود را مرتفع کنند. در نتیجه مشتریان در بسته بندهای کوچکتر محصول را خریداری و استفاده میکنند وهیچ ته‌مانده‌ای نمی‌ماند تا آن را دور بریزند.
چگونه توسعه پایدار در محصولات بهداشتی آرایشی به ما کمک میکند؟
باید سیستمهای مدیریت محیط زیست مانند ISO 14000 در کارخانه اجرایی شود تا مطمئن بود محصولات تولید شده برای سلامت و محیط زیست مضر نمی‌باشند. در تولید بعضی از مواد اولیه بهداشتی و آرایشی از یک پروسه شیمیایی استفاده میشود. این استفاده باید بدینگونه باشد که تمام مواد شیمیایی که در تولید نهایی استفاده میشوند در کل فرمولاسیون استفاده شود و ضایعاتی نداشته باشد.
باید یک تغییر رویه در استفاده کمتر از مواد شیمیایی خطرناک بوجود بیاید. عموما، مردم مضر بودن را محدود به سلامت انسان میدانند و اثرات سمی آن را بر روی محیط زیست فراموش میکنند. مواد اولیه طبیعی میتوانند محصولات جانبی خطرناک تولید کنند که هم برای انسان و هم برای محیط زیست مضر باشند. برای مثال می‌توان به تیتانیوم دی‌اکسید و زینک اکساید اشاره کرد که طبیعی هستند ولی زیست تخریب‌پذیر (biodegradable) نیستند. اصل زیبایی سبز بر این است که استفاده ازاین مواد شیمیایی کم شود.
بیشتر اوقات و نه همیشه مواد شیمیایی تست شده‌اند و سالها اطلاعات آنها را حمایت میکنند. آنها معمولا امن، اثرگذار و پایدار هستند. بنابراین بین دو خط ایمنی و اثرگذاری در مقابل محیط زیست، اثر سمی بر روی محیط زیست از اهمیت کمتری برخوردار است. بنابراین دوباره برمی‌گردیم به زنجیره تامین محصولات زیبایی سبز، چگونه رد انرژی را کم کنیم؟ انرژی ای که برای تولید، برداشت، حمل و نقل مواد اولیه و چرخه فرمولاسیون استفاده میشود. با در نظر گرفتن رد کربن باید دوباره فکر شود که چگونه می‌توان از انرژی با بهره‌وری بالا استفاده کرد تا به مرحله پسماند صفر رسید.
طبیعت همیشه پایدار و تجدید پذیر نیست. استفاده همیشگی از منابع طبیعی میتواند بر روی عادتها و اکوسیستم زمین اثر بگذارد. یک مثال خوب در این مورد، بهره‌برداری بیش از اندازه از چوب رز است. صنایع از روغن اسانسی چوب رز زیاد استفاده کردند و این گیاه در معرض خطر انقراض قرار گرفته است. وقتی درخت قطع میشود دهها سال طول میکشد تا دوباره رشد کند.
تولید محصولات موثر با حداقل مواد اولیه به جای تعداد بسیار زیاد مواد اولیه که روی لیبلها دیده میشود میتواند بسیار موثر باشد. آیا فقط ۲ یا ۳ ماده اولیه هم میتواند موثر باشد؟
براساس تعریف واژه «طبیعی» مواد اولیه طبیعی میتوانند یک انتخاب سالم باشند. مواد «طبیعی» میتواند در آزمایشگاه ساخته شوند یا در طبیعت باشند، میتوانند بی‌خطر و اثرگذار باشند و همچنین میتوانند پایدارتر از چیزی باشند که مستقیما از گیاهان و حیوانات گرفته شده باشند. برای مثال، اسید هیالورونیک که در ساخت محصولات مراقبت از پوست استفاده میشود (دقیقا شبیه فرمولی که در بدن انسان است) در آزمایشگاه ساخته میشود و یکی از بهترین مرطوب کننده‌هایی است که وجود دارد. اسید هیالورونیک میتواند از منابع حیوانی نیز بدست بیاید ولی سنتز آزمایشگاهی آن به حیوانات آسیب نمی زند.
پایدار–sustainable- واقعی به چه معنا است؟
پایداری یا sustainability به هسته بیزنس برمی‌گردد، تولید محصولات بی‌ضرر و مناسب برای محیط زیست. منابع طبیعی همیشه مناسب نیستند. استانداردسازی آن براساس زمین کشاورزی، زمان برداشت محصول و سایر فاکتورها میتواند بر روی مواد موجود در گیاهان بسیار تاثیرگذار باشد. به عبارت دیگر، مواد طبیعی که در آزمایشگاه ساخته میشوند به راحتی استاندارد میشوند و همیشه غلظت ثابتی دارند.
این واقعیت که هر چیزی را که روی پوست خود میمالیم در نهایت وارد جریان خون میشود وحشتناک است. بعضی مواد از طریق پوست وارد بدن ما میشوند ولی بیشتر آنها وارد نمیشوند. پوست ما سد بسیار موثری است و همه چیزی که شما روی پوست خود میمالید در نهایت از فاضلاب سر در میآورد!
کلماتی مانند طبیعی و ارگانیک هنوز کاملا تعریف نشده‌اند. برندها باید روی فرمولهایی کار کنند که در طبیعت به راحتی تجزیه میشوند. استفاده از طراحی زیستی -eco-design- برای فرمولاسیون، فکر کردن به تجزیه شدن مواد در طبیعت در حین پروسه طراحی، ایجاد محصولاتی که در چرخه زندگی چه اثری بر روی محیط زیست می‌گذارد.
مجله بین المللی علوم بهداشتی آرایشی یک مقاله راجع به گروه لورآل نوشته است که عملکرد پایدار را در محصولات جدید خود عملی کرده است. و این لذت بخش است که ببینیم برندها، حتی شرکتهای بزرگ، شروع به نگاه کردن و پیشبرد بالاترین استانداردها تحت واژه توسعه پایدار کرده‌اند.